Specjalne potrzeby edukacyjne to dla nas pedagogów i psychologów określenie szczególnie dobrze znane. Od 1 lutego 2011 roku zaczęło obowiązywać Rozporządzenie MEN z dn. 17 listopada 2010 r. w sprawie zasad udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych szkołach i placówkach. Co ono za sobą niesie?
Nowe rozporządzenie kładzie nacisk na cel działań szkoły. Zadaniem nauczyciela - pedagoga jest rozpoznanie i zaspokojenie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia, odpowiednio do jego możliwości psychofizycznych rozwojowych i edukacyjnych ucznia.
Zatem w myśl nowych zapisów UCZEŃ jest PODMIOTEM działań szkoły.
Rozporządzenie określa listę skatalogowanych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych uczniów, które powinny być identyfikowane przez nauczycieli, wychowawców i specjalistów, m.in. podczas prowadzonych zajęć. Zadaniem szkoły jest objęcie pomocą psychologiczno-pedagogiczną uczniów, u których rozpoznano indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz indywidualne możliwości psychofizyczne, wynikające w szczególności z:
1) z niepełnosprawności;
2) z niedostosowania społecznego;
3) z zagrożenia niedostosowaniem społecznym;
4) ze szczególnych uzdolnień;
5) ze specyficznych trudności w uczeniu się;
6) z zaburzeń komunikacji językowej;
7) z choroby przewlekłej;
8) z sytuacji kryzysowych lub traumatycznych;
9) z niepowodzeń edukacyjnych;
10) z zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową ucznia i jego rodziny, sposobem spędzania czasu wolnego, kontaktami środowiskowymi;
11) z trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego, w tym związanych z wcześniejszym kształceniem za granicą.
[Dziennik Ustaw - rok 2010, nr 228, poz. 1487 z dnia 2010-12-02]
Rozpoznanie indywidualnych potrzeb i możliwości ucznia może dotyczyć zarówno trudności w uczeniu się, jak i szczególnych uzdolnień.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz